- acrimonia
- ācrĭmōnĭa, ae, f. [2. acer], sharpness or pungency (so far as it has a quickening, animating power, diff. fr. acerbitas, which desig. a disagreeable sharpness).I.Lit., of taste:II.
si ulcus acrimoniam brassicae ferre non poterit,
the pungency, irritation, smart, Cato R. R. 157, 5:dulcis cum quadam acrimonia,
Plin. 24, 14, 78, § 128; cf.sinapis,
id. 18, 13, 34, § 128 al. —Of smell, Plin. 27, 13, 109, § 133.—Fig., sharpness, acrimony, austerity of character, energy of acting: “animi vivacitas,” Non. 73, 17: mei feri ingeri iram atque animi acrem acrimoniam, Naev. ap. Non. 73, 18 (Rib. Trag. Rel. p. 11); cf.: vim, ferociam, animi, atrocitatem, iram, acrimoniam, Att. ib. (Ribbeck, p. 196):convenit in vultu pudorem et acrimoniam esse,
Auct. Her. 3, 15, 26; cf. ib. 4, 13, 19; 24, 34:si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis,
Cic. Verr. 1, 17, 52.—Of abstract objects:vis et acrimonia causae,
Cic. Inv. 2, 48, 143:licentiae,
Auct. Her. 4, 37, 49.—Of discourse, sharpness of speech (opp. sermo):tum in sermone, tum in acrimonia,
now in common conversation, now in sharp talk, Auct. Her. 4, 42, 54.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.